Boek 12/50: Monterosso Mon Amour
Ik kreeg het boekenweekgeschenk 2022 meermaals cadeau en dus had ik wat boeken kwijt te spelen. Dat ging niet vanzelf. Ik zie het als indicatie dat mensen boeken kopen tijden de Boekenweek en Monterosso Mon Amour dus al hadden, hoewel het natuurlijk ook zo kan zijn dat iemand niets met Ilja Leonard Pfeijffer heeft. En dat kan mij dan weer niks schelen. Dat is zo lekker aan het spiritueel lezen van een boek: het gaat om wat een boek oproept en niet om bevindingen als in goed of slecht. Spiritueel lezen of lectivo divina is gericht op het innerlijk zijn, op wat een boek met je doet of oproept, in plaats van een naar buiten gekeerde mening.
Boek 11/50: Liv Maria van Julia Kerninon
Het is in het voorjaar dat ik Liv Maria heb gelezen. Ik kreeg het samen met Monterosso Mon Amour, het boekenweekgeschenk 2022, van een vriendinnetje cadeau. Het vriendinnetje heeft al eerder mijn leven met prachtige verhalen verrijkt. Zelf vond ze het lekker dat het niet zo’n dikke pil was. Ik kreeg het van haar vanwege mijn fascinatie in de liefde. Ik heb de liefdesroman van de Franse Julia Kerninon parallel aan Religion for Atheists van Alain de Botton gelezen. Nou ja, niet helemaal parallel, want dat boek heb ik volgens mij op twee derde tijdelijk terzijde gelegd (de boeken over ritueel en geloof even moe). Daarentegen heb ik Liv Maria in één ruk uitgelezen. (meer…)
Boek 10/50: Tussen twee werelden
Tussen twee werelden van Suleika Jaouad is het meest recente boek dat ik heb gelezen. Tussen dit boek en de laatst gedeelde analyse over Gevoel voor tumor heb ik heel wat titels versleten. Wellicht deel ik mijn bevindingen over die boeken een andere keer. Ik hou nu eenmaal van het stilstaan bij en optekenen van wat ik heb gelezen. Van de vertraging die ermee gepaard gaat. En van de diepere laag die zich aandient vanuit aandacht. Echter, voelt het delen van wat Tussen twee werelden bij mij oproept ook wel wat kaal of bloot. In die zin dat het boek wereldwijd is overladen met de meest mooie recensies. Daar kom ik, spuit elf, dan aan met mijn spirituele boekbevindingen.
Boek 9/50: Gevoel voor tumor
Het laatst gelezen boek dat ik hier deelde (Cafuné van Barbara Raes), voert terug naar februari. Voor iemand die streeft naar het lezen van een boek per week, loop ik rijkelijk achter. Het is immers ondertussen november. Dat niet op schema raakt de titel van het boek dat ik hier uitlicht: Gevoel voor tumor.
Het hoeft geen betoog dat je serieus grappig dient te zijn om een een zinspeling te maken op humor. Lijkt me dat de lat nog hoger ligt als je daarbij het woord tumor inzet. Er is nog meer aan de hand. Ook de subtitel, Een handleiding voor kanker, zonder taboes, draagt niet bij aan de goede zaak. Vooral omdat deze de lading niet dekt. Een observatie die ik overigens met een disclaimer presenteer. In zoverre dat mijn informatieopname op het moment van lezen vermoedelijk nogal subjectief was. De diagnose uitgezaaide kanker creëerde nogal een waas en doet dat eigenlijk nog steeds (best vaak). Bovendien is het al heel wat maanden geleden dat ik het boek las. Subjectief of al heel wat maanden terug, wat is blijven hangen is de overdosis horror rondom bestralen. Een beeld dat niet aansluit bij de door mij beleefde werkelijkheid. Alleen ontdekte ik dat te laat. En dus lag ik, zij die zichzelf omschrijft als een medisch moedig mens, doodsbang op de bestralingstafel in het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis.
Boek 8/50: Cafuné van Barbara Raes
Alleen al het lezen waard vanwege de prachtige titel. Cafuné betekent in het Braziliaans-Portugees een geliefde zacht met de vingers door de haren strijken. Slecht één woord om een koestering te beschrijven waarvoor we in het Nederlands tien woorden nodig hebben. Een gebaar dat enkel bij het lezen al voelbaar is. Een pracht titel voor een boek dat een pleidooi is om rituelen opnieuw een plek te geven in de westerse samenleving. (meer…)
Ezelsoren: Werken aan trage vragen
Een docent aan de Universiteit voor Humanistiek attendeert mij op het boek Werken aan trage vragen. De woorden van Harry Kunneman door Denise Robbesom. Het boek sluit aan bij mijn streven naar vertraging en verstilling. Ik las het boekje afgelopen najaar. Dit weekend las ik het opnieuw. Aanleiding is de moderne biechtstoel die ik heb ontwikkeld en waarmee ik binnenkort aan de slag ga. Trage vragen passen daarbij. Tevens heb ik bij de eerste keer lezen geen aantekeningen gemaakt, enkel hier en daar een post-it op een bladzijde geplakt. En als derde, bedenk ik nu, is het herkauwen ook een vorm van vertraging.
De keerzijde van positieve eigenschappen
Het is zeker 15 jaar geleden. Ik was bij een vriendinnetje. We zaten aan haar keukentafel. Ik weet niet meer of zij een zielsperikel deelde of dat ik het was. Nadat het hele verhaal op tafel lag, waarschijnlijk bij de tweede, derde of vierde kop thee, zei ik: “Goed, wat is het plan?” Zij schaterde het uit. Ik begreep er niets van. Toen lichtte ze toe dat het zo typisch Nicoline is, om altijd op de proppen te komen met een actieplan. Ik weet niet of ik het op dat moment herkende, maar haar woorden zijn blijven hangen. Sterker nog, vandaag de dag erken ik zelfs dat er ook een keerzijde aan mijn actiegerichtheid, resultaatgerichtheid en daadkracht plakt. (meer…)
Ezelsoren: Ontmoeting met je schaduw
Een van mijn medestudenten aan de Universiteit voor Humanistiek attendeert mij op Ontmoeting met je schaduw. De kracht van de donkere, onderdrukte kanten van je persoon. Ik besluit het boek van Connie Zweig en Jeremiah Abrams te kopen. Ik vind het interessant om aanraders van anderen te lezen, zoals ik ook Rebecca las met de tipgever in gedachte. Het geeft een boek een extra dimensie. Daarnaast bevelen mensen boeken niet zonder reden aan, vaak sluit het aan bij iets wat je bezighoudt. Ten derde wekt de titel de indruk dat ik mogelijk in het boek iets nieuws ontdek dat ‘zonde’ raakt. Dat sluit aan bij mijn streven om een moderne biechtstoel te ontwikkelen. Een plek of methodiek om dat achter je te laten dat in de weg zit en zo ruimte te maken naar de toekomst toe. (meer…)
Ezelsoren: De Leemcule
Deze zomer mag ik twee mensen in de echt verbinden op De Leemcule. In voorbereiding op de huwelijksceremonie lees ik het boek van Ronald H.M. van Immerseel over deze historische buitenplaats bij Dalfsen. Stilstaan bij – of me verdiepen in – de trouwlocatie doe ik, als trouwambtenaar, eigenlijk altijd. Het vormt de grond waarop men de belofte maakt en vaak ook leert de locatie me van alles over de mensen die ik trouw.
Lezen, ofwel het letterlijke verhaal
Zoals de titel doet vermoeden, gaat het boek over De Leemcule. Deze buitenplaats is gelegen ten westen van het Overijsselse Vechtdorp Dalfsen. Het boek is geschreven door Ronald H.M. van Immerseel naar aanleiding van het initiatief van de huidige eigenaar om de buitenplaats te portretteren. In chronologische volgorde gaat de auteur in op de geschiedenis van het landgoed dat in 1434 voor het eerst in geschriften wordt genoemd. Het boek geeft een beeld van de ontwikkelingen die de buitenplaats heeft meegemaakt en voert terug naar vervlogen tijden waarin over erve, belenen, havezate en douairière wordt gesproken. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik meermaals een zoektochtje op internet waag om de tijdsgeest beter te begrijpen. (meer…)
Ezelsoren: Rebecca door Daphne du Maurier
In het najaar van 2021 las ik een boek uit op mijn Kobo (e-reader). Ik weet niet meer welk boek dat was. Ik had zin om meteen aan een volgend boek te beginnen. Ik vroeg mijn nichtje, die op dat moment naast mij zat, naar haar lievelingsroman. En zo begon ik even later in Rebecca. Ik koos voor de Engelse versie, de taal waarin Daphne du Maurier de klassieker, die in 1938 verscheen, schreef.
Spirituele analyse Rebecca
De manier waarop ik bij de roman wil stilstaan, is gebaseerd op een methode uit De kracht van het ritueel van Casper ter Kuile. In dit boek, dat ik recent las en dat de subtitel Hoe je van een gewone, alledaagse gebeurtenis een onvergetelijke ervaring maakt draagt, gaat Ter Kuile achtereenvolgens in op het maken van verbinding met jezelf, anderen, de natuur en het transcendente. Per aandachtsgebied haalt hij steeds twee praktische voorbeelden aan. In het hoofdstuk over contact maken met jezelf is ‘spiritueel lezen’ één van de voorbeelden. De nadruk ligt op lezen om te leren over onszelf. Kort door de bocht is spiritueel lezen reflecterend van aard en draagt het bij aan nieuwsgierigheid en empathisch vermogen. Als experiment lijkt het mij interessant om aan de hand van de methode van Ter Kuile bij de klassieker van Daphne du Maurier stil te staan. (meer…)
