Houden van je zure ik
Enkele weken geleden met CoLove bij een event. Een soort meet & mix standjes in het randprogramma. Wij besloten om niet enkel mooi te zijn, maar de aanwezigen iets mee te geven. We vroegen vrouwen naar hun minste eigenschap. Daagden ze uit om stil te staan bij al het goede dat tegenover zo’n eigenschap staat. Ik noemde zelf direct zijn als slechte eigenschap. Die eigenschap werd door 21% van de aanwezigen genoemd en behaalde daarmee een tweede plaats in de top 3 van slechte eigenschappen. Het kostte me geen moeite om de positieve keerzijde van mijn slechte eigenschap te benoemen. Ik had echter niet verwacht de dag te verlaten met een andere slechte eigenschap, namelijk niet snel tevreden zijn.
De perfectionist is nooit tevreden
Dat nooit tevreden zijn als mijn minst goede eigenschap klinkt een beetje zuur. Natuurlijk kun je het ook anders zien. Namelijk dat ik altijd op zoek ben naar wat beter kan (perfectionisme), dat ik mezelf uitdaag om continue te leren (ontwikkeling) en dat ik mezelf een spiegel durf voor te houden (kritisch dus). Zo slecht vind ik die eigenschappen eigenlijk niet. Temeer daar mijn omgeving mij niet als zuur betitelt, maar eigenschappen toebedeelt als aansporen tot persoonlijke groei, groot durven dromen, eerlijk en rechtvaardig. En daarbij huppel ik ook nog eens enthousiast door het leven.
Je boodschap brengen vanuit jouw enthousiaste ik
Dat enthousiaste blije kwam ook naar voren toen ik tijdens het event spontaan op het podium werd geroepen. Meteen ging ik mee in de energie. Toen ik terugkeerde naar mijn stoel boven in de zaal, de lange trap langs de volle rijen opliep, reflecteerde ik. Waarom was ik meegegaan in de flow en had ik mijn zendtijd niet gebruikt om toe te lichten hoe de oefening aansluit bij werken vanuit het hart en echt contact maken. Waarom had ik CoLove als concept niet verkocht?! Ik, van huis uit communicatieadviseur, zou toch beter moeten weten. Nooit een kans laten lopen om je boodschap over de bühne te krijgen.
Hadsjikidee in je element
En toen ontving ik een berichtje via LinkedIn. Niet één, maar meerdere mensen contacteerden mij. Bedankten voor de bijzondere oefening. Voor de inspiratie waarmee ze naar huis waren gegaan. Het oprechte contact dat ze dankzij de oefening met anderen hadden gemaakt. Toonden dankbaarheid. En tussen al die berichtjes schreef een persoon hoe zeer ze had genoten van mijn performance op het podium. Aan de ease waarmee ik spontaan mijn verhaal vertel. Ze schreef: ‘Spontaan gevraagd om een bijdrage te leveren, ben jij – hadsjekidee- in je element. Knap!’
Zuur door het leven huppelen als compliment
Een heerlijk compliment. Dat me doet realiseren hoe sterk mijn creativiteit en spontaniteit is. Mijn kracht om me aan te passen aan de situatie. Mijn take away? Dat wat we de aanwezigen ook wilde meegeven. Durf van jezelf te houden. Durf te zijn wie je bent. Of je nu zuur bent of door het leven huppelt. Want vanuit die ik, maak jij verbinding. Het is vanuit die verbinding dat we elkaar zoveel te geven hebben en groei ontstaat. Mij is het gezien de vele reacties zeker gelukt. Gewoon… door mezelf te zijn. Het is de basis van de boodschap.
Hier vind je de resultaten van het onderzoek naar de slechte eigenschappen van de Nederlandse zakenvrouw.
