Liefdesbrief aan Etos: flirten en vertrouwen
Lieve Etos,
Terwijl ik trots met mijn dikke buik rondliep, flirtte jij. Je nam me mee in het landschap van babyproducten en vertelde me hoe ik met babyzegels kon sparen voor items voor mezelf. Hormonen gierden door mijn lijf, ik kon je aandacht goed gebruiken. Je herkende me als ik binnen kwam en informeerde keer op keer naar mijn groeiende buik.
Het moment dat ik voor eerst met de kinderwagen naar buiten ging herinner ik me goed. De zon scheen en ik voelde me de gelukkigste vrouw ter wereld. Eerst naar de slager voor de mooiste biefstukken, toen door naar jou! Jij gaf me een grote glimlach toen ik binnenkwam en attendeerde me op de luiers in de aanbieding. Op mijn gemak liep ik erheen. Het ontging me niet met hoeveel liefde je naar mijn baby keek, toen je me een compliment gaf over hoe goed ik er uitzag. Waar een eerste flirt al tijdens mijn zwangerschap overging in verliefdheid, was dit het moment dat ik besloot om je trouw te zijn. Dat die verbinding een goede keus was, bleek uit mijn wekelijkse bezoekjes. Steeds had jij aandacht voor mij.
Ik vertelde mijn vriendinnen over onze relatie en zo gingen steeds meer mensen ook naar je toe. Een beetje jaloers werd ik wel toen ik doorhad dat je jouw speciale tips voor mij ook aan hun gaf. Was ik voor jou één van de velen? Zag ik dit niet? Maakt liefde dan werkelijk blind? Maar ik vergat het weer snel, want steeds was er die herkenning en de aandacht.
Mijn baby werd een peuter en al snel een kleuter. Ondanks dat we de luiers ontgroeiden en ik niet meer wekelijks dingen nodig had, liet je mij zien wat voor een fijne verzorgingsproducten er voor mij allemaal waren. En die persoonlijke aandacht vleide me, totdat ik doorhad dat je aan de vrouwen voor mij in de rij dezelfde vragen en tips gaf. Was ik niet meer bijzonder genoeg voor jou?
Ik ging fulltime werken en mijn bezoekjes aan jou namen verder af. Misschien had het ook wel te maken met de afstand die ik voelde. Met veel moed ben ik op een goed moment op je afgestapt om het je te vragen. Je was eerlijk tegen me en dat waardeer ik. Toch kwam je antwoord aan. Je vertelde me dat je me dat je het altijd leuk vindt om bekende gezichten te zien, maar dat jij van jouw baas niet meer zelf mag bepalen hoe je aandacht geeft. Lieve Etos, het is vanwege dit antwoord dat ik je deze brief schrijf.
Door de jaren heen hebben wij een relatie opgebouwd. Jij, als winkelketen, werd daarbij vertegenwoordigd door een mens van vlees en bloed. De persoon die mijn zwangerschap heeft meegemaakt en met mij mee de luiers is uitgegroeid. Een persoon die Etos als winkel een gezicht gaf. Een persoon die mijn gevoel voor jullie merk liet groeien. Maar nu lijk ik als mens niet meer bij dat merk te passen en hoewel de herkenning er keer op keer is als ik de winkel binnenloop, volgt een gevoel van afwijzing. En steeds vraag ik me daarbij af, wie jij als keten eigenlijk bent, dat je jouw medewerkers oplegt wie te zijn en wat te doen. Ik vertrouwde al die jaren lang op het advies dat ik kreeg, maar kennelijk deel jij mijn vertrouwen niet.
Ik begrijp dat je wilt dat medewerkers aan een klant de aandacht geven die bij jouw gedachtegoed past. Maar misschien kun je ook veel leren van hen. Wat heb je te verliezen? Ik ben ervan overtuigd dat jouw medewerkers, het gezicht van Etos, jou ook veel kunnen brengen. Sterker nog, vaste scripts werken niet. Mag ik met je delen hoe je mij en ook andere verliefde mensen kan behouden?
Ik geloof nog steeds in de verbinding die ik met mijn Etos gezicht ben aangegaan. Zullen wij daten, zodat we nog jaren samen verder kunnen groeien?
Liefs,
Moniek
